نقش میانجی توانمندسازی روانشناختی در رابطه حمایت سازمانی ادراک شده و حمایت اجتماعی ادراک شده با کیفیت زندگی کاری

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه حمایت سازمانی ادراک شده و حمایت خانواده ادراک شده با کیفیت زندگی کاری با توجه به نقش میانجی توانمندسازی روانشناختی می باشد. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل آموزگاران زن حق التدریس شهرستان کوار بوده که تعداد آنها 128 نفر می باشند. به دلیل تعداد کم حجم نمونه، روش نمونه گیری به شیوه ی سرشماری است که تمام واحدهای جامعه را در بر می گیرد. برای گردآوری داده ها از چهار پرسشنامه حمایت سازمانی ادراک شده (آیزنبرگر و همکاران) ، حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت و همکاران) ، کیفیت زندگی کاری (والتون) و توانمندسازی روانشناختی (اسپریتزر) استفاده شده است. روایی و پایایی پرسشنامه ها مورد تایید قرار گرفت. نتایج استخراج شده از پرسشنامه ها به روش معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار Spss18 و Amos18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد حمایت سازمانی ادراک شده و بعد خانواده ی حمایت اجتماعی ادراک شده با کیفیت زندگی کاری و توانمندسازی روانشناختی رابطه دارد. نتیجه گیری کلی نیز نشان می دهد که توانمندسازی روانشناختی نقشی میانجی در رابطه حمایت سازمانی ادراک شده و حمایت اجتماعی ادراک شده (بعد خانواده) با کیفیت زندگی کاری ایفا می کند. بدین معنی که با ارتقای توانمندسازی روانشناختی، حمایت سازمانی و حمایت خانواده می توان زمینه های بهبود کیفیت زندگی کاری آموزگاران زن حق التدریس را فراهم کرد.