مفهوم سکونت و تاثیر آن بر حیاط خانه های ایرانی: مطالعه موردی خانه های کاشان دوره قاجار

در خانه های حیاط مرکزی، حیاط قلب خانه و عنصر اصلی سازمان دهنده آن به حساب می آید. از طرف دیگر در نوع سکونت امروزی، حیاط به عنوان عنصر اصلی سازمان دهنده فضاها کمتر مورد توجه واقع شده است؛ شناخت حیاط از الگوهای گذشته معماری به عنوان نمونه های اصیل معماری و جستجوی مفهوم ذهنی سکونت در حیاط به عنوان شکل عینی این مفهوم، علاوه بر اینکه می تواند در رسیدن به مفهوم سکونت کمک رسان باشد، ارائه دهنده ی راهکارهایی برای نزدیک کردن شرایط زندگی در خانه های امروزی به شرایط مطلوب زندگی خواهد بود. هدف این مقاله این است که با مطالعه حیاط خانه های ایرانی در نمونه های دوران قاجار شهر کاشان و به طور خاص حیاط خانه های طباطبایی ها، بروجردی ها و صالح، به عنوان نزدیک ترین نمونه های اصیل معماری به ما، از لحاظ تاریخی و شناخت شرایط زندگی در این حیاط ها، در ابتدا به تعریفی از مفهوم سکونت به عنوان شرایط مطلوب زندگی رسید؛ سپس بتوان راهکارهایی برای ایجاد این شرایط مطلوب در همه زمان ها ارائه داد.