بررسی مقایسه ای اثربخشی روش خودآموزی کلامی و بازی های ادراکی- حرکتی بر سازماندهی رفتاری- هیجانی و مهارت حل مساله در دانش آموزان مبتلا به اختلال کاستی توجه - بیش فعالی

دانش آموزان مبتلا به اختلال کاستی توجه – بیش فعالی از جمله افرادی هستند که در مهارت حل مساله و سازماندهی رفتاری- هیجانی با مشکلاتی رو به رو هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای اثربخشی روش خودآموزی کلامی و روش بازی های ادراکی- حرکتی بر سازماندهی رفتاری- هیجانی و مهارت حل مساله دانش آموزان مبتلا به اختلال کاستی توجه – بیش فعالی شهر تبریز بود. این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 97-96 بود و نمونه پژوهش به تعداد 60 نفر که بر اساس ملاک های تشخیصیDSM-5 و پرسشنامه نشانه های مرضی کودکان (CSI-4) به عنوان دانش آموزان مبتلا به اختلال کاستی توجه – بیش فعالی تشخیص داده شدند که 40 نفر از آن ها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و 20 نفر نیز در گروه گواه جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس عصب روان شناختی کودک و نوجوان کانرز (2004) و برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شده است. مقایسه میانگین ها نشان داد که نمره های سازماندهی رفتاری- هیجانی و مهارت حل مساله در روش بازی های ادراکی – حرکتی و خودآموزی کلامی در پیش آزمون بالاتر از پس آزمون بود. نهایتا، در مقایسه اثربخشی روش بازی های ادراکی- حرکتی و روش خودآموزی کلامی بر سازماندهی رفتاری- هیجانی و مهارت حل مساله دانش آموزان تفاوت چندانی مشاهده نشد. براساس یافته ها می توان بیان کرد که انجام مداخله های مناسب مانند استفاده از روش خودآموزی کلامی و بازی های ادراکی- حرکتی می تواند در درمان مشکلات رفتاری- هیجانی، افزایش مهارت حل مساله و بهبود مهارت های شناختی دانش آموزان مبتلا به اختلال کاستی توجه – بیش فعالی موثر باشد.