حیات طیبه یا سلامت معنوی اسلامی

حیات طیبه موضوعی معنوی و واژگان اصیل قرآنی و مبین فرهنگ دینی و زندگی اسلامی است. این واژه اصیل و ریشه دار و پرمعنی را می توان مترادف مفاهیم جدیدی دانست که با عنوان سلامت معنوی در ادبیات علمی زبان فارسی رایج شده است. خداوند تبارک و تعالی در قرآن مجید چنین می فرماید: «من عمل صالحا من ذکر او انثی وهو مومن فلنحیینه حیاه طیبه ولنجزینهم اجرهم باحسن ما کانوا یعملون2». «هر کس از مرد و زن کار نیکی به شرط ایمان به خدا به جای آرد ما او را به زندگانی خوش و با سعادت زنده ابد می گردانیم و اجری بسیار بهتر از عمل نیکی که می کردند به آنان عطا می کنیم» (1). زندگی پاک و گوارا، هدیه خداوند به اهل ایمان و عمل صالح است و نصیب کافران و منافقان و مشرکان نمی شود. از منظر هستی شناسی، مردم را می توان به سه گروه عمده تقسیم کرد. گروهی که هستی را محدود به عالم طبیعت و ماده می دانند و منکر خالق در عالم امکان هستند. گروهی دیگر در عین خداباوری ضعیف و غیرمستحکم، عالم هستی را محدود به عالم طبیعت و ماده می دانند و باور جدی و چندانی به رستاخیز ندارند. دسته سوم اهل ایمان هستند که به مبدا و معاد و حسابرسی روز جزا عقیده دارند. باورهای مردم در روش زندگی دنیایی آنان بازتاب داشته، تاثیرگذار است. در این نوشته مسیر وصول به حیات طیبه، با ویژگی های قرآنی، و با اتکال به سبک زندگی مورد توصیه اسلام ارائه می شود. در این رویکرد، نیل به حیات طیبه، که همانا سلامت معنوی اسلامی در زندگی دنیوی و نیل به کمال و سعادت ابدی است، با پیروی از تعالیم وحیانی قرآن مجید و دستورات حیات بخش پیامبر گرامی و اهل بیت عصمت و طهارت تضمین شده است.