تاثیر مخارج بهداشتی بر بهره وری نیروی کار در ایران طی سال های 1392-1384

افزایش سرمایه انسانی و کیفیت نیروی انسانی به واسطه افزایش بهداشت و سلامت یکی از عوامل مهم و موثر برای افزایش رشد اقتصادی است که در سطح ثابت نهاده ها منجر به افزایش بهره وری می شود. مطالعه حاضر از داده های ترکیبی برای 30 استان کشور و دوره زمانی سال 1384 تا 1392 که از داده های منطقه ای مرکز آمار به دست آمده است، و تخمین مدل منکیو، رومر و وایل با روش روش پانل دیتا و گشتاورهای تعمیم یافته استفاده می کند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای Spss22 و Eviews8 انجام شد. نتایج نشان می دهد، که مخارج بهداشتی عمومی نسبت به مخارج بهداشت خصوصی اثر بیشتری بر بهره وری نیروی کار دارد، طوری که به ازای 100 ریال افزایش در مخارج بهداشتی خصوصی و دولتی، به ترتیب بهره وری به طور معنی دار به اندازه 75/0ریال و 4/27 ریال افزایش می یابد. با توجه به اینکه مخارج بهداشتی خصوصی جنبه درمانی دارد، و مخارج بهداشت عمومی جنبه بهداشتی دارد، و همچنین به دلیل اینکه خدمات بهداشتی برای بسیاری از خانوارهای دارای هزینه بالایی است، یکی از وظایف اصلی برای دولت، کاهش هزینه ی تمام شده بهداشتی است که منجر به افزایش بهره وری می شود.