رابطه میان سرمایه فکری با بهره وری منابع انسانی و عملکرد شغلی از دیدگاه کارکنان یک بیمارستان نظامی

افزایش بهره وری و عملکرد شغلی یک دغدغه اصلی برای مدیران است. سرمایه فکری می تواند بستری مناسب برای افزایش بهره وری منابع انسانی و عملکرد شغلی فراهم کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سرمایه فکری با بهره وری منابع انسانی و عملکرد شغلی از دیدگاه کارکنان یک بیمارستان نظامی می باشد. جامعه آماری شامل کارکنان یک بیمارستان نظامی در شهر تهران در سال 1397 می باشد. تعداد 253 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سرمایه فکری Bontis، بهره وری Taylor & Brent و عملکرد شغلی Patterson استفاده شد. پایایی و روایی ابزار اندازه گیری با روش های آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تاییدی صورت گرفت. تحلیل داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Lisrel انجام شد. سرمایه فکری تاثیر مثبت و معناداری بر بهره وری منابع انسانی (512/0= ,β415/4= t) و عملکرد شغلی کارکنان (831/0=,β 510/5= t) دارد. علاوه براین، هریک از مولفه های پیش بین سرمایه فکری شامل ساختاری، انسانی و رابطه ای به طور مثبت و معنادار متغیرهای ملاک یعنی بهره وری منابع انسانی و عملکرد شغلی را پیش بینی می کند. در میان مولفه های سرمایه فکری، سرمایه انسانی و سرمایه ساختاری به ترتیب بیشترین همبستگی را با بهره وری منابع انسانی و عملکرد شغلی دارند. بهبود وضعیت سرمایه فکری و ابعاد آن (ساختاری، انسانی و رابطه ای) می تواند منجر به افزایش بهره وری نیروی انسانی و عملکرد شغلی شود. مدیران بیمارستان با متناسب کردن شرح شغل و شرایط احراز شغل می توانند موجب به وجود آمدن احساس ارزشمند بودن در کارکنان شوند. یافته های این پژوهش مفاهیم نظری و بینش برای مدیران فراهم می کند.