رابطه میان رهبری اصیل و عملکرد شغلی: بررسی نقش میانجی گری توانمندسازی روان شناختی در میان کارکنان بیمارستان های شهرستان اهواز

اهداف: موفقیت و شکست یک سازمان به عملکرد شغلی کارکنان آن وابسته است. از دیدگاه اجتماعی، بهترین خواسته هر فرد برای سازمان ها، برخورداری از کارکنانی است که کار خود را خوب انجام دهند. عملکرد خوب، بهره وری سازمان را افزایش دهد و این نیز به طور مستقیم باعث ارتقای خدمات سازمان و توسعه اقتصاد ملی می شود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی است و از نظر نوع، مقطعی و توصیفی- همبستگی است و از روش تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار اسمارت پی ال اس بهره می برد. با توجه به این که در این پژوهش از سه پرسشنامه ی استاندارد با مقیاس پنج گزینه ای لیکرت به منظور جمع آوری داده ها به صورت میدانی استفاده شد پس این تحقیق پیمایشی است. نمونه ی آماری این تحقیق را 341 نفر از پرسنل شاغل در سال 1396 در بیمارستان های شهرستان اهواز تشکیل می دهند که این تعداد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده و بکارگیری فرمول کوکران بدست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که رابطه مستقیم و معنی داری به مقدار 395/0 در سطح خطای 1 درصد میان رهبری اصیل و عملکرد شغلی در میان نمونه های آماری این پژوهش وجود دارد. همچنین نتایج از وجود اثر میانجی گری توانمندسازی روان شناختی در رابطه میان رابطه میان رهبری اصیل و عملکرد شغلی حکایت دارد و رابطه میان توانمندسازی روان شناختی و عملکرد شغلی به مقدار 53/0 در سطح خطای 1 درصد در جامعه آماری این پژوهش یافت شد. ویژگی رهبری اصیل موجب افزایش توانمند سازی روان-شناختی کارکنان شده که تامین نیازهای اصلی و رضایت کارکنان و بهره گیری بیشتر از سرمایه های انسانی را در پی دارد. دغدغه دستیابی به اهداف و ارزش های سازمانی برای پرسنل بیمارستان ها همراه با وجود ویژگی رهبری اصیل موجب می شود که آنها از شغل خود لذت ببرند و گذشت و ایثار بیشتری از خود بروز دهند که موجب افزایش عملکرد شغلی و بهره وری سازمان می شود.