تحلیلی بر تاثیر رویت پذیری و دسترسی پذیری به نشانه ی شهری در ارتقاء خوانایی

چکیده: نشانه ها از مهم ترین عناصر تصویر ذهنی محیط و ادراک پذیری هستند که در شکل گیری و تقویت هویت، وضوح و خوانایی محیط، نقش به سزایی را ایفا می کنند، لذا اصول نشانه گذاری در محیط های شهری باید مورد توجه قرار گیرد. به نظر می رسد، نشانه گذاری دو جنبه ی مهم را دربرمی گیرد: بررسی عوامل موثر بر خوانده شدن نشانه های مختلف از دید استفاده کنندگان فضا از یک سو و در عین حال بررسی موقعیت نشانه، که بر دسترسی پذیری و رویت پذیری آن تاثیر می گذارد. این پژوهش در پی آن است که به بررسی جنبه ی دوم در ناحیه ی 1 در منطقه ی 12 شهرداری تهران بپردازد. این نوشتار، پژوهشی کاربردی است و از روش تحقیق کمی-کیفی (آمیخته) بهره برده است. در ابتدا کارشناس، نشانه های موجود در محدوده را شناسایی و بررسی کرده است. سپس تصاویری مناسب از نشانه های محدوده تهیه و براساس نظر استفاده کنندگان (80)، آنها را اولویت-بندی نموده است. درانتها مبتنی بر روش کمی (مبتنی بر مدل سازی) و با تحلیل شاخص های هم پیوندی و رویت پذیری با نرم افزار دپث مپ، موقعیت مکانی نشانه ها تحلیل شده است. با انطباق اولویت بندی نشانه ها و موقعیت مکانی نشانه ها، نتایج تحلیلی ارائه شده اند. نتایج گام اول حاکی از اهمیت معیارهای عملکردی، بصری و معنایی در نشانه شدن یک عنصر است. نتایج تحلیل موقعیت و دید به نشانه با نرم افزار نشان می دهد که دسترسی و قرارگیری در مسیر پیاده در نشانه شدن آن تاثیر دارد؛ بنابراین هر دو عامل در الگوی نشانه گذاری تاثیر دارند.