تبیین تجربیات پرستاران از بی نزاکتی در مراقبت از بیمار

  بی نزاکتی یک مشکل فراگیر در مراقبت های بهداشتی امروز است. بی نزاکتی و رفتارهای خشونت آمیز از مشکلات پیچیده در حرفه پرستاری است که باعث بروز مشکلات قابل توجه برای پرستاران، بیماران و سازمان های بهداشتی می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تجربیات پرستاران از بی نزاکتی در مراقبت از بیمار صورت گرفت. . مطالعه ی حاضر مبتنی بر رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی تفسیری است. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 14 پرستار شاغل در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، تجربیات خود از بی نزاکتی در محیط کار را از طریق مصاحبه های عمیق، فردی و نیمه ساختاریافته به اشتراک گذاشتند. متن مصاحبه های ضبط شده پس از مکتوب سازی، بر اساس رویکرد کلایزی تجزیه و تحلیل شدند. تجارب زیسته پرستاران از بی نزاکتی در محیط کار در قالب مضمون اصلی " تاب آوردن در مسیر تخریب و تحقیر" استخراج گردید. مضامین حاصل از مطالعه حاضر شامل "سختی های آشکار و پنهان پرستار بودن" (برخورد توهین آمیز بیمار و همراه، تعاملات غیر حرفه ای، چالش های سازمانی و مدیریتی و چالش های اجتماعی مرتبط با حرفه) و از هم گسیختگی چند وجهی (تزلزل شخصیتی- روانی، واکنش های جسمانی منفی، تهدیدها و آسیب های حرفه ای پیش رو) بودند. بی نزاکتی در محیط کار پرستاران، می تواند بر کیفیت خدمات ارائه شده توسط پرستاران موثر باشد. لذا توجه به عواملی که منجر به بی نزاکتی می شود ضروری است.