تاثیر واقعیت درمانی بر خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون

  سندرم داون، شایع ترین اختلال غیر طبیعی کروموزومی انسانی و شناخته ترین عامل ژنتیکی عقب ماندگی ذهنی، زمینه ساز بروز نقایص و ناهنجاری های فیزیکی و مادرزادی است ، به دلیل رفتارهای غیرعادی این کودکان خودکارآمدی مادران دچار اختلال می شود. این مطالعه با هدف تاثیر واقعیت درمانی بر خودکارامدی عمومی مادران کودکان سندرم داون انجام شده است. در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی در سال 1396 در مرکز بهزیستی شهرستان بندرعباس 40 مادر کودکان سندرم داون به روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند. جهت انجام مداخله در گروه آزمون نه جلسه ی آموزشی، هر جلسه ی به مدت 60 دقیقه انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات بیماران از پرسشنامه های دموگرافیک و خودکار آمدی عمومی شرر و همکاران (1982)استفاده شد. بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجریه و تحلیل داده ها انجام شد. نمره خودکارآمدی در گروه آزمون و کنترل قبل از مداخله به ترتیب9/6 +1/55 و9/8 +2/56 و بعد از مداخله به ترتیب 4/6 +4/60 و 5/9 +2/57 بود. آزمون تی مستقل بین دو گروه قبل از مداخله اختلاف معنی داری را نشان نداد(62/0= p)، بعد از مداخله بین این دو گروه اختلاف معنی داری را نشان نداد(22/0= P) و آزمون تی زوج بین قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان نداد(51/0= p)ولی آزمون تی زوج در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان داد(01/0> p).آزمون کواریانس رابطه ی معنی بین قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون و کنترل اختلاف معنی داری(034/0=P) را با 16/0Eta = نشان داد. این مطالعه نشان داد واقعیت درمانی بر خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون تاثیر مثبتی داشته است.می توان از واقعیت درمانی به عنوان روشی مناسب و موثر در افزایش خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون در مداخلات درمانی و بالینی استفاده نمود.