همبستگی خودکارآمدی تحصیلی با اضطراب یادگیری در دانشجویان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، سال 1395

  عدم پیشرفت تحصیلی، یکی از مشکلات عمده در کیفیت مراکز آموزش عالی کشور محسوب می گردد که منجر به اتلاف وقت، هزینه و ایجاد مشکلات روحی - روانی و اجتماعی در دانشجویان می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین همبستگی خودکارآمدی تحصیلی با اضطراب یادگیری در دانشجویان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم صورت گرفت. پژوهش حاضر به روش توصیفی - همبستگی بر روی 131 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی شهر قم انجام شد. نمونه گیری به صورت سرشماری بود. اطلاعات با استفاده از دو پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی تحصیلی و پرسشنامه استاندارد اضطراب یادگیری پکران، به صورت خودگزارش دهی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی، همبستگی پیرسون و تی مستقل تجزیه وتحلیل شدند. شرکت کنندگان دارای میانگین سنی 8/2±2/22 سال، میانگین نمره خودکارآمدی تحصیلی 0/17±2/104 و میانگین نمره اضطراب یادگیری 6/6±1/33 بودند. بین سه مشخصه دموگرافیکی جنسیت، وضعیت تاهل و محل سکونت با میانگین نمره خودکارآمدی تحصیلی، اختلاف معنی داری دیده نشد (05/0<p)، اما میان جنسیت و وضعیت تاهل با نمره اضطراب یادگیری، ارتباط معنی داری مشاهده گردید (005/0>p). بین خوابگاهی بودن و نبودن با نمره اضطراب یادگیری، رابطه معنی دار نبود (684/0=p). میان معدل تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی، همبستگی مستقیم معنی داری وجود داشت (261/0=r، 003/0=p). همچنین بین خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب یادگیری دانشجویان موردبررسی، همبستگی معکوس معنی داری دیده شد (388/0-r=، 001/0>p=) نتایج این پژوهش نشان داد بین متغیر اضطراب یادگیری و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان، همبستگی معکوس معنی داری وجود دارد؛ بر این اساس باید در جهت رشد باورهای خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان به کاهش منابع استرس، آموزش های مقابله با استرس نیز توجه شود.