بررسی سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت وا رتباط آن با مسخصات دموگرافیک در دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی فاطمه الزهرا رامسر

یکی از دوره های حساس از نظر انجام رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت، دوره جوانی می باشد. با توجه به اهمیت بررسی کیفیت زندگی به عنوان یکی از شاخصهای مهم سنجش سلامت و اهمیت بررسی ابعاد آن و به ویژه با توجه به اهمیت بررسی تاثیر سبک زندگی، مطالعه حاضر با هدف بررسی مولفه های سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در دانشجویان انجام شد. پژوهش حاضر به روش مقطعی و از نوع توصیفی -تحلیلی می باشد. جامعه مورد بررسی شامل 200 دانشجوی دانشکده پرستاری فاطمه زهرا (س) رامسر در سال تحصیلی 96-1395 بودند که به روش سرشماری وارد مطالعه شده اند. روش جمع آوری داده ها عبارتست از یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته با تایید روایی و پایایی قبلی که توسط واحدهای مورد مطالعه در قالب مصاحبه با انعطاف پذیری متوسط تکمیل شده است. داده ها با استفاده از SPSS20 مورد آنالیز قرار گرفتند. ) میانگین نمره کل سبک زندگی سالم در دانشجویان 20/01±96/129 بود. در این مطالعه، دانشجویان بالاترین امتیاز را در بعد مسئولیت پذیری درباره سلامت، کسب نمودند که می تواند به دلیل رشته تحصیلی و سطح بالای آگاهی آنان درباره مسائل بهداشتی باشد. بین فعالیت جسمانی و جنسیت (0/028=P) و همچنین بین فعالیت جسمانی و محل سکونت، رابطه معنی داری برقرار بود؛ به این صورت که دانشجویان خوابگاهی به طور معنی داری کمتر از دانشجویانی که با خانواده (0/04=P) و با دوستان (0/009=P) زندگی می کردند، فعالیت جسمانی داشتند. میانگین نمره سبک زندگی در دانشجویان ساکن خوابگاه در محدوده پایینی قرار داشت؛ بنابراین طراحی و اجرای مداخلات آموزشی استاندارد و نیز برقراری سیستم های حمایتی مختلف در ابعاد تغذیه ای، تفریحی، فرهنگی و رفاهی ضرورری به نظر می رسد.