رهیافتی فقهی ، پزشکی به معیار ممنوعیت سزارین انتخابی

یکی از مباحث پزشکی که لازم است از لحاظ فقهی و اخلاقی مورد بررسی قرار گیرد، مسئله سزارین انتخابی است، چرا که در این نوع زایمان، زن باردار علیرغم اینکه برای او امکان زایمان به شکل طبیعی وجود دارد، اما به عللی چون: ترس از درد طاقت فرسای زایمان طبیعی و سایر دلایل غیر موجه پزشکی به سزارین اختیاری روی می آورد.
از دیدگاه علم پزشکی سزارین یک زایمان پرخطر و مملوء از عارضه است که انجام آن فقط در موارد ضرور ی قابل توجیه است و به عقیده متخصصین زنان و مامایی، روی آوردن به سزارین انتخابی براساس دلایل غیر موجه پزشکی، نه تنها اقدامی نسنجیده است بلکه تبعات منفی آن تا مدتها و گاه تا پایان عمر گریبانگیر مادر و فرزند می شود.
بحث جایگزینی سزارین بجای زایمان طبیعی(واژینال) یا همان سزارین انتخابی با عکس العمل فقها و مراجع تقلید مواجه شده است، به گونه ای که در مورد آن آراء مختلفی ارائه نموده اند اما فحوای اکثر آراء ممنوعیت این روش است، لذا ما در این تحقیق برآنیم که با استناد به ادله عقلی و نقلی به اثبات برسانیم، که اقدام زن حامله به سزارین انتخابی در حالی که برای او امکان زایمان طبیعی وجود دارد، نامشروع و حرام است، گر چه با استناد به ادله عقلی و نقلی به اثبات رسانده ایم که اگر سزارین با استناد به دلایل پزشکی و در موارد ضروری انجام گیرد، مشروع و مجاز است.  این مطالعه به صورت کتابخانه ای و توصیفی و تحلیلی انجام شد و با استمداد و تکیه بر کتب طراز اول فقه و حقوق شیعه و سایر مذاهب اسلامی و همچنین با استناد به مواد قانونی و تطبیق آن با آراء فقها در راستای اثبات فرضیه انجام گرفت. در ارتباط با حکم فقهی سزارین سه دیدگاه وجود دارد که دیدگاه مخالفان سزارین انتخابی به سبب استناد به ادله متقن بر سایر دیدگاه ها اولویت دارد. سزارین بطور مطلق ممنوع نیست بلکه به نحو موجبه جزئیه مشروع است.