بررسی علل تحیر در ابتدای عصر غیبت و تمهیدات امام دوازدهم؟عج؟ برای مقابله با آن

مسئله حیرت به عنوان یکی از مولفه های عصر غیبت، به ویژه در ابتدای غیبت صغری در روایات طرح شده است. این واژه در روایات، دارای مشخصه هایی چون گرویدن به آرای باطل، عدم پیروی از امام، ناتوانی در پاسخ به پرسش ها و... می باشد. مطالعه اسناد روایی و تاریخی نشان می دهد عواملی چون انشعابات فرق، ضرورت مخفی بودن تولد امام از قدرت حاکم و ادعای کذب برخی امینان در ایجاد تحیر در ابتدای عصر غیبت موثر بوده است. اما در راستای رفع این تحیر افزون بر تلاش ها و تمهیدات معصومین پیش از عصر غیبت، که بیشتر ناظر بر وجه اثبات حق از قبیل تبارشناسی، وصف شناسی، اعجاز و پیش گویی بوده است؛ در سنت امام دوازدهم، نیز به طور خاص تمهیدات و اقدامات بازدارنده ای مانند لعن، خلع از وکالت، معرفی معتمدین به عنوان علامت صدق سخن و توقیعات مشاهده می شود. این مقاله به صورت کتابخانه ای و با هدف توصیف و تحلیل به مسئله تحیر می پردازد.