بررسی تاثیر اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی چربی بر بقا و تمایز عصبی سلول های PC12

سلول های بنیادی مزانشیمی، علاوه بر توانایی تمایز به دودمان های مختلف، عوامل متفاوتی را به محیط ترشح می کنند. این ترشحات، شامل مولکول ها و وزیکول های خارج سلولی یا اگزوزوم (Exosome)ها می باشند که اعمال متفاوتی برای آن ها مطرح گردیده است. اگزوزوم ها، نانووزیکول هایی هستند که پروتئین ها و ماده ی ژنتیک به سلول هدف وارد می کنند و به دنبال آن، تکثیر، بقای سلولی و تمایز را در سلول گیرنده القا می نمایند. این ویژگی ها، می تواند اگزوزوم ها را به عامل درمانی مناسب تبدیل کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر اگزوزوم بر بقا و تمایزعصبی رده ی سلولی Pheochromocytoma (PC12) بود. پس از دریافت رضایت نامه از بیماران جوان کاندیدای عمل جراحی، سلول های بنیادی از بافت چربی جداسازی، کشت و پاساژ داده شد. سپس، اگزوزوم ها از محیط رویی سلول ها جداسازی شدند. به منظور تمایزعصبی، سلول های PC12 به مدت 7 روز در چهار گروه شامل گروه های تیمار با اگزوزوم، عامل رشد عصبی (Nerve growth factor یا NGF)، NGF/exosome و گروه شاهد کشت و تمایز داده شدند. بقای سلول های تمایز یافته با استفاده از روش MTT و تمایزعصبی آن ها با روش Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR) مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج MTT نشان داد میزان بقای سلول های تمایز یافته با اگزوزوم در روزهای 1، 3 و 7 نسبت به سایر گروه ها تفاوت معنی داری دارد. همچنین، نتایج حاصل از Real-time PCR نشان داد که بیان نشانگر عصبی Microtubule-associated protein 2 (Map2) در روز هفتم نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری داشت (001/0 > P). این مطالعه، نشان داد اگزوزوم های مشتق از سلول بنیادی چربی، می توانند سبب افزایش بقا و تمایزعصبی سلول های PC12 شوند. امید است شناخت بیشتر اگزوزوم ها، کمک شایانی به درمان های غیر سلولی بیماری های تخریب کننده ی عصبی باشد.