پتانسیل یابی سیل خیزی زیرحوضه های حوضه معرف امامه

با توجه به اینکه در اغلب حوضه های آبریز کشور، وقوع سیل و خسارت های ناشی از آن روند افزایشی دارد، تعیین مناطق مولد سیل و اولویت بندی زیرحوضه ها برای اجرای پروژه های کنترل سیلاب از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این پژوهش، با تلفیق ArcGIS و HEC-HMS، پتانسیل سیل خیزی و تولید رواناب زیرحوضه های حوضه آبریز امامه بررسی شده است. این حوضه در شمال شرق تهران و در دامنه های جنوبی البرز مرکزی واقع شده است. برای رسیدن به اهداف پژوهش، از روش تکرار حذف انفرادی زیرحوضه ها از مدل بارش- رواناب استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان مشارکت زیرحوضه ها در دبی خروجی کل حوضه تنها تحت تاثیر مساحت و دبی اوج زیرحوضه نیست و اثر متقابل عواملی همچون موقعیت مکانی زیرحوضه ها، فاصله تا خروجی، شکل حوضه، پروفیل طولی آبراهه، CN که خود تابعی از شیب، کاربری اراضی، نوع خاک، پوشش گیاهی و... است، هم زمانی دبی اوج زیرحوضه ها و نقش روندیابی در رودخانه اصلی تاثیر بسزایی در تولید رواناب و سیل خیز بودن زیرحوضه ها دارند. در مجموع، زیرحوضه های واقع در بالادست و میانه حوضه بیشترین سهم را در دبی اوج خروجی به خود اختصاص داده اند. بنابراین، توصیه می شود عملیات اصلاحی و کنترل سیلاب در این مناطق متمرکز شود.