اثر حفاظتی کورکومین بر مسمومیت کبدی القاء شده با متاندینون در موش سوری نر: یک مطالعه تجربی

با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی کورکومین، مطالعه حاضر به منظور تعیین اثرات حفاظتی کورکومین بر مسمومیت کبدی القاء شده متاندینون (دیانابول) در موش سوری نر انجام شد. در این مطالعه تجربی 35 سر موش سوری نر بالغ با وزن 2±35 گرم به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. گروه اول 2/0 میلی لیتر نرمال سالین و گروه دوم 20 میلی گرم/کیلوگرم دیانابول خوراکی دریافت نمود. گروه های تیمار علاوه بر دریافت 20 میلی گرم/کیلوگرم دیانابول، کورکومین را با دوزهای 50، 100 و 200 میلی گرم/کیلوگرم به مدت 8 هفته به صورت گاواژ دریافت کردند. در پایان، آنزیم های آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز اندازه گیری شدند و تغییرات کمی بافت کبد با استفاده از روش های استریولوژی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند. حجم کبد، هپاتوسیت ها، سینوزوئیدها و هم چنین سطح آنزیم های آلکالین فسفاتاز و آلانین آمینوترانسفراز در گروه دریافت کننده دیانابول نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار یافته بود (05/0>p). کورکومین با دوز 100 و 200 میلی گرم/کیلوگرم به طور معنی داری (05/0>p) حجم کبد، هپاتوسیت ها و سینوزوئیدها و هم چنین سطوح آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز را نسبت به گروه تیمار شده با دیانابول کاهش داد (05/0>p). به نظر می رسد که کورکومین به علت خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی خود می تواند از تغییرات ساختاری و عملکرد کبدی به دنبال تجویز دیانابول جلوگیری کند.