آموزش الکترونیک از دیدگاه اساتید غیربالینی دانشگاه علوم پزشکی تبریز: نگرش و چالش ها

کاربرد آموزش الکترونیکی در آموزش پزشکی، به عنوان یکی از مسائل کلیدی توسعه فناوری اطلاعات در شرایط فعلی و به عنوان یک چالش در آینده مطرح است. هدف از این پژوهش، بررسی نگرش دو گروه از اساتیدی که از آموزش الکترونیک استفاده کرده اند و اساتیدی که تجربه استفاده از آموزش الکترونیک را ندارند، به همراه بررسی چالش های به کارگیری آموزش الکترونیک از دیدگاه اساتید می باشد. در مطالعه مقطعی که در سال 1396 در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفت، 86 نفر از اساتید با روش نمونه گیری طبقه-بندی وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته در سه بخش، شامل اطلاعات جمعیت شناختی، نگرش و چالش ها بود. پس از تایید روایی با نظر متخصصین، پایایی با آزمون آلفای کرونباخ برابر 0.76 برآورد شد. نتایج با استفاده از از نرم افزار SPSS 16 و روش های آمار توصیفی و آمار تحلیلی مورد تحلیل قرار گرفت. اساتیدی که سابقه استفاده از آموزش الکترونیک داشتند، در مورد استفاده از آموزش الکترونیک 69.5 درصد دارای نگرش مثبت و 16.9 درصد دارای نگرش منفی بودند. همچنین، بین نگرش اساتیدی که از آموزش الکترونیکی استفاده کرده بودند و رتبه علمی آنها، رابطه معناداری وجود داشت و در اساتیدی که سابقه استفاده از آموزش الکترونیک نداشتند، ارتباط معنادار بین نگرش با سن و سابقه تدریس آنها به دست آمد. با شناسایی اثرات مثبت آموزش الکترونیک مانند کمک به یادگیری، شاید بتوان به نتایج مطلوب تری در ارتقای سطح نگرشی اساتید دانشگاه علوم پزشکی تبریز و سایر دانشگاه های دارای وضعیت مشابه دست یافت.