ریسک فاکتورهای فردی و شغلی در شیوع و پیامدهای ناشی از اختلالات اسکلتی عضلانی در بین کارکنان گروه های امدادی شهر قزوین

اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار، علت اکثر ناتوانی و غیبت های ناشی از کار در کشورهای در حال توسعه می باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ریسک فاکتورهای فردی و شغلی بر شیوع و پیامدهای ناشی از اختلالات اسکلتی عضلانی در بین کارکنان گروه های امدادی انجام گرفت. این مطالعه ی تحلیلی- مقطعی در بین 114 نفر از کارکنان گروه های امدادی شهر قزوین در سال 1394انجام گرفت. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه نوردیک و ویژگی های دموگرافیک بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS-18 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند. 4/68 درصد از کارکنان گروه های امدادی اظهار نمودند که در طول یک سال گذشته به علت ناراحتی در یکی از نواحی بدن رنج برده اند. کارکنان با سطح تحصیلات دیپلم نسبت به کارشناسی و افراد دارای استرس نسبت به افراد بدون استرس در تجزیه و تحلیل تک متغیره 7/2برابر در معرض ریسک بالای اختلالات اسکلتی عضلانی قرار داشتند. گروه شغلی هلال احمر نسبت به آتش نشان در تجزیه و تحلیل تک متغیره 2/5 برابر و در تجزیه و تحلیل چند متغیره 09/13برابر به دلیل ناراحتی های اسکلتی عضلانی به ترتیب غیبت از کار و مراجعه به پزشک داشتند. ریسک فاکتورهایی نظیر سن، وزن، ساعات کار، سابقه کار، تحصیلات، نوع شغل و استرس در حین کار می توانند بر شیوع ناراحتی های اسکلتی عضلانی و پیامدهای اختلالات تاثیرگذار باشند که از بین این ریسک فاکتورها، تحصیلات، نوع شغل و استرس در حین کار بیش ترین نقش را در بروز ناراحتی های اسکلتی- عضلانی کل بدن و شانه درد دارند.