بررسی بار کاری فکری و ارتباط آن با ناتوانی اندام فوقانی در کارگران خطوط مونتاژ یک شرکت تولیدی

اختلالات اسکلتی- عضلانی اندام فوقانی در صنایع مختلف شیوع بالایی دارد و با شناسایی عوامل ایجادکننده، قابل پیشگیری می باشد. ارزیابی بار کاری، شاخصی کلیدی جهت ارزیابی راحتی، رضایت، بهره وری و ایمنی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی بار کاری و رابطه آن با ناتوانی اندام فوقانی در کارگران خطوط مونتاژ صورت گرفت. این مطالعه از نوع مقطعی بود که به روش نمونه گیری تصادفی، بر روی 120 نفر از کارگران خطوط مونتاژ انجام شد. برای بررسی بار کاری فکری و ناتوانی اندام فوقانی، به ترتیب از نمونه ایرانی پرسش نامه NASA-Task Load Index (NASA-TLX) و مقیاس Disability of the Arm, Shoulder and Hand (DASH) استفاده گردید. داده ها در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 05/0 > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. تاثیرگذارترین بعد بر روی بار کاری فکری، بار فیزیکی بود. 45 درصد افراد از لحاظ ناتوانی اندام فوقانی در گروه دارای مشکل خفیف قرار گرفتند. همچنین، ارتباط معنی داری بین بار کاری فکری، کارایی و ناکامی با ناتوانی اندام فوقانی وجود داشت (050/0 > P). بر اساس نتایج مطالعه حاضر، بار کاری فکری منجر به ناتوانی اندام فوقانی در سطوح مختلف می گردد. از طرف دیگر، با کاهش بار کاری فکری، از بار کاری فیزیکی و ناتوانی اندام فوقانی کاسته خواهد شد.