مقایسه جایگاه اخذ شرح حال و معاینات فیزیکی در طب سنتی ایرانی وطب رایج: یک مرور کتابخانه ای

توجه به شرح حال و نشانه شناسی بیماری ها، در نگاه قدمای طب سنتی ایران و نیز در طب رایج, از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و جزء اولین آموزه های حکما و اساتید به دانشجویان طب بوده و هست . مقایسه دیدگاه ایشان نشاندهنده نقطه مشترک درمورد چگونگی برخورد با بیمار و نحوه شرح حال گیری بعنوان اولین و اصلی ترین قدم در جهت تشخیص صحیح، فارغ از روش های پارا کلینیکی رایج است . هدف این پژوهش تعیین دیدگاه طب سنتی ایران و وضعیت کنونی آن در طب رایج به این مقوله است . در مقاله حاضر پس از بررسی منابع اصلی طب سنتی و طب رایج، نتایج مقایسه تحقیق مشخص نمود به همان میزان که طب سنتی به اخذ شرح حال و معاینه فیزیکی اهمیت داده، طب معاصر و رایج نیز به نقش آن در تشخیص و درمان صحیح واقف و روش های جدیدی را برای هر چه بهتر و کارآمدتر کردن آن ابداع نموده است . معیار ورود منابع در تحقیق کتب معتبر در حوزه طب سنتی همچون قانون، کامل الصناعه، خفی علایی، المنصوری و... ودر طب رایج معاینات فیزیکی بیتز و... همچنین مقالات مرتبط بوده است . اگرچه با ورود امکانات کلینیکی و پارا کلینیکی، توجه به شرح حال و معاینات فیزیکی به نسبت گذشته اهمیت خود را از دست داده است، در این مقاله سعی شده با مقایسه دیدگاه دو طب، تاکید ایشان را بر معاینات فیزیکی و شرح حال گرفتن از مددجو بیان، و مقایسه بین این دو دیدگاه بعمل آید.