مطالعه میدانی بر روی گلوکز، اسیدهای چرب غیر استریفیه، بتا-هیدروکسی بوتیرات و هورمون های تیروئیدی در گاوهای شیری طی بازه زمانی تلقیح در استان فارس، ایران

فرض بر این است که در شرایط مدیریتی به ظاهر خوب در گاوداری های شیری، ممکن است برخی گاوها در بازه زمانی تلقیح شرایط متابولیکی مناسبی نداشته باشند و عملکرد آن ها نیز تحت تاثیر قرار گیرد. این مطالعه به منظور بررسی اختلالات احتمالی متابولیک موثر بر عملکرد در گاوهای شیرده در اواسط شیردهی انجام شد. سی و هفت گاو هولشتاین سالم از لحاظ بالینی از نظر غلظت پلاسمایی گلوکز، اسیدهای چرب غیر استریفیه (NEFA)، بتا-هیدروکسی بوتیرات (BHB)، تیروکسین (T4) و تری- یدو تیرونین (T3) در روزهای 60، 90 و 120 شیردهی بررسی شدند. ارتباط بین آنالیت های اندازه گیری شده با تعدادی از شاخص های عملکردی گاوها نیز مورد مطالعه قرار گرفت. کاهش مداومی در سطح گلوکز پلاسما (در محدوده مقادیر مرجع، P<0.006)، T4 (P<0.001) و T3 (0.003) در طول مطالعه دیده شد. مقادیر NEFA در طول مطالعه نسبتا بالا بود و در روز 90 افزایش نشان داد (P<0.041). غلظت BHB تغییر معنی داری نداشت (P>0.05) اما از سطوح گزارش شده در گاوهای مرحله میانی شیردهی بالاتر بود. با افزایش روزهای شیردهی غلظت گلوکز در 27% گاوها کمتر از mmol/L 5/2، غلظت NEFA در 62% گاوها بیشتر از mmol/L 40/0 و سطح BHB در 5/13% از گاوها بیشتر از μmol/L 1200 بود، که سطوح آستانه مرتبط با مشکلات قبل و بعد از زایمان هستند. تولید شیر با گلوکز و T4 همبستگی منفی و با NEFA همبستگی مثبت داشت. فاصله زایش تا اولین فحلی با BHB همبستگی مثبت داشت. فاصله بین زایمان تا اولین تلقیح با گلوکز همبستگی منفی و با سطح NEFA همبستگی مثبت داشت. تغییرات پارامتر های مورد مطالعه در گاوهای مرحله میانی شیردهی شبیه به آنچه بود که در موازنه منفی انرژی در ابتدای دوره شیردهی و محدودیت غذایی در مرحله میانی شیردهی رخ می دهد و ممکن است بر سلامت عمومی و عملکرد گاوها موثر باشد.