مقاومت به داپتومایسین در میان سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین از پتانسیل بالایی برای کسب مقاومت نسبت به عوامل ضدمیکروبی برخوردار است که درمان عفونتهای ناشی از آنرا با چالش مواجه می کند. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جداسازی شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری واجد سوند نسبت به داپتومایسین در طی 3 سال در شهر تهران به انجام رسیده است. در مجموع 419 سویه استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی شده از بیماران با استفاده از پرایمرهای اختصاصی مورد شناسایی قرار گرفتند. سویه های مقاوم به متی سیلین با استفاده از دیسک سفوکسی تین و پرایمرهای اختصاصی ژن mecA مورد شناسایی قرار گرفتند و حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد اگزاسیلین نیز در میان سویه های مقاوم تعیین گردید. همچنین، حضور تایپ های مختلف SCCmec و ccr با استفاده از آزمون multiplex-PCR مشخص گردید. به منظور تعیین مقاومت سویه های مقاوم به متی سیلین نسبت به آنتی بیوتیک داپتومایسین از روش دیسک دیفیوژن استفاده گردید. صد و هشت سویه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به دیسک سفوکسی تین و واجد ژن mecA در میان سویه ها شناسایی گردید که 97 درصد واجد SCCmec تایپ III و تایپ 3 ccr بودند. همچنین، SCCmec تایپ IVa و تایپ 2 ccr نیز در 3 درصد از سویه ها شناسایی گردید. علاوه بر این، در میان سویه های مقاوم به متی سیلین 56 درصد نسبت به غلظت ≤ 256 میکروگرم/میلی لیتر اگزاسیلین مقاوم بودند و با استفاده از روش دیسک دیفیوژن، 86 درصد سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک داپتومایسین مقاومت نشان دادند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که داپتومایسین گزینه مناسبی جهت درمان بیماران مبتلا به عفونت ادراری در بیمارستان مورد نظر محسوب نمی شود.