بررسی مقایسه ای فاکتورهای عملکردی، خون شناسی، متابولیت های خونی و بافت شناسی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی نر متعاقب مصرف جیره های حاوی آلژینات و فلاووفسفولیپول

استفاده از افزودنی ها در تغذیه طیور به عنوان یک راه حل در سلامت پرنده و بهره وری بیشتر از خوراک توسط آن محسوب می شود. این تحقیق به منظور بررسی عملکرد تیمارهای آلژینات و آنتی بیوتیک در جیره جوجه‏های گوشتی نر بر عملکرد رشد، مولفه‎های ایمنی خونی و بافت شناسی صورت پذیرفت. از 144 قطعه جوجه نر یکروزه راس (308) استفاده شد و جوجه‎ها در 3 تیمار و 4 تکرار و 12 جوجه در هر تکرار قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار 1) جیره پایه بدون افزودنی ، تیمار2) جیره پایه دارای 200 میلی گرم در کیلوگرم آلژینات تیمار3) جیره پایه دارای 200 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک بودند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که افزایش وزن در دوره های 1 تا10، 10 تا 24 و 24 تا 42 روزگی تفاوتی نداشتند، تنها در کل دوره 1 تا 42 روزگی تفاوت معنی داری بین تیمار شاهد و سایر تیمارها وجود داشت. ضریب تبدیل خوراک در تمام دوره ها بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری داشتند و بترتیب تیمار آلژینات، آنتی بیوتیک و شاهد بهترین عملکرد را داشتند. تفاوتی در فراسنجه های هماتولوژی و شمارش تفریقی گلبول های سفید بین تیمارها مشاهده نشد. در مورد اجزای لاشه مثل نسبت وزن لاشه، سینه، ساق، پشت، گردن، کعب ران و بال تفاوت معنی‎داری وجود نداشت. تری‎گلیسیرید در تیمار آلژینات بالاترین مقدار بود که نسبت به تیمار آنتی بیوتیک با تفاوت معنی‎داری همراه بود. در مولفه‎های پروتئین کل، کلسترول کل، LDL-C، HDL-C، VLDL-C و گلوتاتیون پراکسیداز تفاوت معنی‎داری مشاهده نشد. طول پرز، نسبت طول پرز به عمق کریپت و مولفه مساحت پرز دئودنوم و ژژنوم در تیمار آلژینات نسبت به سایر تیمارها بطور معنی داری بالاتر بود. نشان داده شد استفاده از 200 میلی گرم در کیلوگرم آلژینات نسبت به تیمار شاهد می تواند تاثیرات مفیدی بر عملکرد بخصوص ضریب تبدیل خوراک و بافت شناسی قسمت های مختلف روده مثل دئودنوم و ژژنوم داشته باشد.