تاثیرنگهدارنده طبیعی مرزنجوش بر ویژگی های میکروبی، شیمیایی و زمان نگهداری سس مایونز

مصرف زیاد سس مایونز و استفاده از نگهدارنده های مصنوعی، اهمیت مطالعه بر روی کاربرد اسانس های طبیعی به هدف بهبود کیفیت و افزایش طول مدت نگهداری سس را ضروری میکند. هدف در این تحقیق بررسی اثر غلظت های مختلف مرزنجوش بر ویژگی های میکروبی، شیمیایی، حسی و طول مدت نگهداری سس مایونز میباشد. متغیرهای مورد بررسی شامل غلظت های مختلف اسانس مرزنجوش 100، 150، 200 و 250 پی پی ام، دو دمای مختلف 4 و 15 درجه سانتیگراد و زمان های نگهداری 0، 1، 2، 3 و 4 ماه بودند. نتایج حاصل از آزمون های میکربی (شمارش کلی میکروارگانیسم ها، کپک و مخمر، سالمونلا، کلی فرم، استافیلو کوکوس ارئوس و باکتری های اسید لاکتیک) ، شیمیایی (پراکسید، تیوباربیتوریک، اسیدیته و pH) و حسی بر اساس آزمایش فاکتوریل و قالب طرح کاملا تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاکی از این بود که با افزایش غلظت اسانس مرزنجوش تغییرات شاخص های شیمیایی در طی زمان های مختلف نگهداری کاهش یافته بطوری که در غلظت های 200 و 250 پی پی ام از اسانس مرزنجوش در حد خوبی از استاندارد قرار گرفتند. بیشترین قابلیت اسانس مرزنجوش در جلوگیری از فساد اکسیداتیو و میکروبی در دمای 4 درجه سانتی گراد، کلیه زمان های مختلف نگهداری و غلظت های 200 و 250 پی پی ام مشاهده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که، سس مایونز با غلظت 200 پی پی ام از اسانس مرزنجوش به خوبی ویژگی های ارگانولیپتیکی خود را حفظ کرده و از نظر رشد میکروبی در حد استاندارد است. بنابراین می تواند به عنوان نمونه بهینه سس مایونز تولیدی در نظر گرفته شود.