بررسی امنیت زیرساخت های حیاتی در کلان شهرها

تامین امنیت به عنوان یکی از اساسی ترین نیازهای انسانی، می تواند علاوه بر تامین نیازهای اصلی (فیزیولوژیک) ، زمینه ساز تامین سایر نیازها نیز باشد. کاستن از آسیب پذیری نیروی انسانی و تاسیسات و تجهیزات حیاتی کشور در حملات خصمانه و مخرب دشمن و استمرار فعالیت ها در شرایط بحرانی ناشی از جنگ، ازجمله موارد ضروری در برنامهریزی های مربوط به سکونتگاه های انسانی است که از آن عموما تحت عنوان پدافند غیرعامل یاد می شود. همچنین در بخش تهدیدات انسان محور نیز، ایران همانند بسیاری از کشورهای منطقه در معرض حملات نظامی و اقدامات تروریستی به ویژه در مورد زیرساخت های شهری در بخش های مختلف آب، برق، گاز، سوخت، حمل ونقل و... قرار دارد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به منابع معتبر کتابخانه ای به دنبال بررسی و ارزیابی حملات نظامی و به ویژه تروریستی به زیرساخت های حیاتی با تاکید بر کلان شهرهای ایران است. یافته های پژوهش نشان می دهد باوجود اهمیت زیرساخت های حیاتی در تداوم زندگی عادی در کلان شهرها و نیاز شدید روزانه شهروندان و بخش های مختلف شهری به خدمات این زیرساخت از یک سو و وابستگی شدید و روزافزون جوامع صنعتی و فرا صنعتی به شبکه زیرساخت های حیاتی، عناصر و اجزاء این زیرساخت ها در برابر حملات نظامی و تروریستی به شدت آسیب پذیر هستند. به ویژه آنکه برای حفاظت از عناصر و تجهیزات این نوع زیرساخت های شهری، طرح ها و تدابیر لازم در قالب اصول و ملاحظات دفاعی-امنیتی تدوین و اجرانشده است.