مقایسه زنده مانی باکتری های لاکتوباسیلوس پلانتارمA7و S2Gریزپوشانی شده با ماتریکس های بیوپلیمری مختلف در شرایط شبیه سازی معده و روده و در طول مدت ماندگاری

افزایش قابلیت زیستی باکتری های پروبیوتیک که در معرض شرایط پرتنش فرایندهای غذایی و دستگاه گوارش هستند، همواره یکی از دغدغه های دانشمندان علوم غذایی و دارویی است. از این رو ریزپوشانی پروبیوتیک ها به عنوان یک تکنیک نوین برای افزایش قابلیت تحمل سویه های پروبیوتیکی در شرایط شبیه سازی معده و روده ثابت شده است. به منظور افزایش زنده مانی دو سویه لاکتوباسیلوس پلانتارومA7S2Gدر شرایط معده (پپسین، 2pH=)و روده (پانکراتین و نمک های صفراوی، 8pH=) ریزپوشانی آن ها با ایجاد دیواره متشکل از سه نوع ماتریکس مختلف (M1M2وM3) با درصد زنده مانی پس از ریز پوشانی به ترتیب (72/98، 16/90)، (29/95، 52/98) و (10/98، 07/93) انجام شد. ریزپوشینه ها در شرایط شبیه سازی شده دستگاه گوارش در بازه های زمانی 10، 60 و120 minدر دمای°C 37 قرار گرفتند. همچنین زنده مانی ریزپوشینه ها در طول مدت ماندگاری در دو دمای °C 4 و °C 25 ارزیابی گردید. نتایج آنالیز واریانس در شرایط شبیه سازی شده معده (05/0p) در پایش جمعیت میکروبی(به صورت کاهش چرخه لگاریتمی) باکتری ریزپوشانی شده نسبت بهسلولآزاد در ماتریکس های (M1A7M2A7) و (M3A7) به ترتیب (نسبت 2:7، 1:7 و 2:7) و در ماتریکس های (M1S2GM2S2G) و (M3S2G) به ترتیب (نسبت 2:6، 1:6 و 2:6 Log Cfu/ml) حاصل شد، در حالی که در شرایط بازی روده نسبت کاهش لگاریتمی در سویه A7به ترتیب (نسبت 2:6، 1:6 و 2:6) و در S2Gبه ترتیب (نسبت 2:5، 1:5 و 2:5 Log Cfu/ml) حاصل گردید. در نهایت اختلاف معنی داری در نتایج روند پایش جمعیت میکروبی در طول مدت ماندگاری در دو دما و ماتریکس های مختلف ملاحظه شد.