مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت با درمان فراتشخیصی بر علائم میگرن

میگرن شایع ترین نوع سردرد مزمن است که عوامل روان شناختی در ایجاد و تشدید آن نقش اساسی دارند. درمان های متمرکز بر شفقت و فراتشخیصی در طیف گسترده ای از اختلالات هیجانی موثر بوده اند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت با درمان فراتشخیصی بر علائم میگرن بود.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی آموزشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش افراد مبتلا به میگرن مراجعه کننده به کلینیک مغز و اعصاب صنعت نفت شاهین شهر در سال 1396 بودند. تعداد 45 بیمار در دو گروه آزمایش درمان متمرکز بر شفقت (15نفر)، درمان فراتشخیصی (15نفر) و گروه گواه (15نفر) گمارده شدند. گروه های آزمایش علاوه بر دارودرمانی، درمان های روان شناختی متمرکز بر شفقت و فراتشخیصی را در طی 8 جلسه 90 دقیقه ای در دو ماه دریافت کردند و گروه گواه فقط دارودرمانی دریافت می کرد. آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه سردرد میگرن اهواز Najarian در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری مکرر تجزیه وتحلیل گردیدند.

بین میانگین نمره های پیش آزمون _ پس آزمون و پیگیری گروه های آزمایش و گروه گواه تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0>p). مقایسه گروه های درمانی نشان داد تفاوت معنی داری بین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت با درمان فراتشخیصی بر علائم میگرن وجود ندارد.

یافته های پژوهش حاکی از اثربخشی درمان های متمرکز بر شفقت و درمان فراتشخیصی بر کاهش علائم میگرن بود، به نظر می رسد می توان از این دو روش درمان روان شناختی در کنار دارودرمانی برای اثربخشی بیشتر در تسکین علائم میگرن بهره برد.