تاثیر تمرین مقاومتی بر آیرزین و بیان ژن PGC1α در عضله قلب رت های دیابتی شده با STZ

با توجه به نقش PGC1α در متابولیسم گلوکز، آیرزین نیز یک مایوکاین القا شده با فعالیت ورزشی می باشد که با دیابت نوع 2 کاهش می یابد. بیان ژن PGC1α در افراد دیابتی تا 50% کاهش می یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن PGC1α، آیرزین، انسولین، گلوکز و مقاومت به انسولین در رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. در این مطالعه تجربی، 16 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزن20 ± 200 گرم به صورت تصادفی به دو گروه دیابتی کنترل (8 n=) و دیابتی مقاومتی (8 n=) تقسیم و در شرایط آزمایشگاهی نگهداری شدند. گروه تمرینی 8 هفته تمرین مقاومتی را اجرا کردند. 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی، رت ها بی هوش و قربانی شدند. ابتدا خون گیری انجام شد سپس قلب آن ها خارج و با استفاده از روش Real time – PCR میزان بیان ژن GC1α بطن چپ قلب اندازه گیری شد. برای مقایسه مقادیر متغیرها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد در میزان آیرزین (002/0p=)، بیان ژن PGC1α (001/0p=)، گلوکز (001/0p=) و انسولین (004/0p=) در گروه دیابتی مقاومتی نسبت به گروه دیابتی کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد می توان تمرین مقاومتی را به عنوان یک استراتژی مهم جهت بهبود بیان ژن PGC1α در متابولیسم گلوکز در دیابتی ها توصیه کرد و به عنوان یک روش مداخله ای تاثیرگذار مورد توجه قرار داد.