تاثیر آموزش مبتنی بر مدل بزنف بر مهارت های ارتباطی پرستاران با بیماران در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران

پرستاران از جمله افراد کلیدی هستند که بیشترین ارتباط را با بیماران دارند. برخورداری پرستاران از مهارت های ارتباطی موثر، موجب رضایت مندی بیماران از ارائه خدمات پرستاری، کاهش استرس و تسریع بهبودی آنها می شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر مدل بزنف، بر مهارت های ارتباطی پرستاران با بیماران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است. این مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی با گروه کنترل است که در سال 1395 روی 96 پرستار شاغل به کار، در دو بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران که به روش تصادفی از 17 بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شده بودند، صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه مشخصات دموگرافیک و پرسش نامه محقق ساخته مبتنی بر سازه های مدل بزنف بود. مداخله آموزشی براساس نتایج حاصل از پیش آزمون در گروه مداخله در 3 جلسه 45دقیقه ای انجام شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS ویرایش 18، با آزمون های آماری، دقیق فیشر، تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و تی زوجی تحلیل شد. نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمره آگاهی و همچنین سازه های مدل بزنف در مقایسه با گروه کنترل، پس از مداخله آموزشی اختلاف معنی داری داشت(P<0/05) که نشان دهنده تاثیر آموزش براساس مدل بزنف بود. با توجه به نتایج مطالعه حاضر، آموزش مبتنی بر مدل بزنف منجر به ارتقای مهارت های ارتباط با بیمار در پرستاران می شود؛ لذا پژوهشگران، آموزش براساس این مدل را به برنامه ریزان آموزشی پیشنهاد می کنند.