بررسی تاثیر اثر بازگشتی انرژی بر ارزش افزوده بخش کشاورزی در ایران

با مدنظر قرار دادن اثر بازگشتی انرژی، صرفه جویی واقعی انرژی در اثر کارایی منابع مشخص می شود. در غیراینصورت با ایجاد فضایی غیرواقعی، تجزیه و تحلیل و برنامه ریزی اقتصادی صورت می پذیرد. لذا نتایج سیاست های اعمال شده، مطلوب نمی باشد. در این مقاله، اثر بازگشتی انرژی بخش کشاورزی در دو مدل، با شاخص دیویژیا و ضرایب معنی دار مدل اثرات ثابت داده های تابلویی تابع کاب داگلاس، که تاثیر مثبت مصرف انرژی زیربخش های کشاورزی بر ارزش افزوده کشاورزی در دوره زمانی 1394-1375، با روش حداقل مربعات نشان می دهد، برآورد شد. نتایج تجزیه انرژی شاخص دیویژیا، اثر شدت انرژی را موثرترین عامل در افزایش مصرف انرژی تایید می کند. اثر بازگشتی انرژی در دو مدل دارای روند نزولی است و به ترتیب با متوسط نرخ رشد سالانه 38/19٪ و 99/16٪ می باشد. لذا به طور متوسط در 62/80٪ و 01/83٪ از ذخیره انرژی مورد انتظار صرفه جویی شده است. با توجه به این که اثر شدت انرژی، مهمترین فاکتور در افزایش مصرف انرژی کشاورزی می باشد و بعد از هدفمندی یارانه ها اثر بازگشتی انرژی با رشد کمتری کاهش یافته است. لذا برنامه ریزی و سیاست گذاری در کارایی و اثر بازگشتی انرژی باید، با دقت بیشتری صورت پذیرد.