وقتی باتای از فاشیسم می گوید

جوامع انسانی همواره با نواری باریک به دو قسمت همگن و ناهمگن تقسیم می شوند. باتای در کتاب ساختار روانشناختی فاشیسم این نظریه را مطرح می کند که این ذاتی جوامع مبتنی بر تولید است. تولید و روابط آن تعیین می کند عناصری که این مناسبات را بپذیرند در جامعه همگن پذیرفته شوند و بالطبع عناصر خارج از این دایره به عرصه ناهمگن رانده خواهند شد. باتای به تبعیت از شیوه مارکسیستی، کماکان اقتصاد را زیربنای جامعه م یداند؛ اما برخلاف مارکسیست های ارتدوکس ریشه روابط اجتماعی را در ناخودآگاه می جوید. وی معتقد است علم نیز مانند جامعه، عناصر ناهمگن را طرد می کند و آن را به ناخوداگاه می راند. اتفاقا ریشه فاشیسم در همین طرد و ناخوانش است. عناصر ناهمگن هیچگاه از جامعه پاک نخواهند شد و همچون موج یا یک شوک منتظر تزلزل ساختار جامعه همگن خواهند بود. اضمحال تدریجی عنصر همگن، یک رهبر برآمده از دنیای ناهمگن را برای اتحاد دوباره فرامی خواند که در قالب پیشوا مطرح می شود.