بررسی رابطه ی هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان

زندگی تحصیلی، از مهم ترین ابعاد زندگی افراد است که تاثیر بسزایی بر ابعاد دیگر زندگی دارد. هوش هیجانی، از موثرترین عوامل کسب موفقیت در عملکرد تحصیلی افراد است. هدف از این مطالعه، تعیین ارتباط هوش هیجانی با عملکرد تحصیلی دانشجویان دکترای عمومی دندان پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 1393-1394 بود. در این مطالعه ی توصیفی، از پرسش نامه ی استاندارد هوش هیجانی بار-آن (Bar On Emotional Intelligence) استفاده شد که شامل مشخصات دموگرافیک و سوالات هوش هیجانی با 5 مولفه (درون فردی، بین فردی، سازگاری، مدیریت استرس و خلق عمومی) بود. پرسش نامه بصورت تصادفی در اختیار 156 نفر دانشجوی دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان قرارداده شد. معدل دانشجویان به عنوان شاخص وضعیت تحصیلی در نظر گرفته و نمره گذاری بر اساس طیف لیکرت از 1 تا 5 تعیین شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 18 و آنالیزهای آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (0/05 = α). نمره ی کل هوش هیجانی زنان (71) 223 و مردان (43) 218/95 بود. نمره ی کل هوش هیجانی افراد مجرد (91) 223/31 بیشتر از متاهلین (23) 218/13 بود. از نظر نوع سکونت، بیش ترین میانگین مربوط به افرادی بود که خانه ی شخصی داشتند (63) 224/12 و کم ترین مربوط به خانه ی استیجاری بود (15) 209/73. عزت نفس، تحمل فشار روانی، شادمانی، همدلی و انعطاف پذیری با عملکرد تحصیلی، ارتباط معنی داری داشت
(0/001< p value). نتایج رگرسیون نشان داد، خرده مقیاس خودآگاهی هیجانی (0/014 = p value)، عزت نفس (0/014 = p value) و شادمانی (0/024 = p value) در حضور سایر شاخص ها و ویژگی های دموگرافیک با عملکرد تحصیلی، ارتباط معنی داری داشتند (0/770 = r). نمره ی کل هوش هیجانی دختران، بیشتر از پسران بود. بین عملکرد تحصیلی دانشجویان و نوع سکونت شخصی و زندگی با خانواده، تفاوت معنی داری وجود داشت. بین خرده مقیاس های خودآگاهی، عزت نفس، شادمانی و عملکرد تحصیلی، رابطه ی معنی داری وجود داشت.