تحلیل بر ناحیه بندی مناطق تحت حفاظت ایران

امروزه مشکلات فزاینده محیط زیست جهانی، منطقه ای و ملی به چالش مهمی در مسیر تداوم حیات در کره زمین تبدیل شده است و انتخاب برخی محیط های طبیعی برای حفاظت، بازسازی و بهره برداری خردمندانه تنها راه پیشروی برنامه ریزان محسوب می شود. مناطق تحت حفاظت که در کشورهای مختلف با اهداف و انگیزه های متفاوت انتخاب می شوند، به رغم دارا بودن تفاوت هایی در نام و مشخصات خود، اغلب از ماموریت واحدی برخوردارند و در مدیریت این مناطق همواره ایجاد تعادل بین حفاظت از میراث طبیعی و توسعه پایدار منطقه، از طریق طرح ریزی مدیریتی به عنوان یک هدف کلیدی مطرح می باشد. طرح مدیریت مناطق در عمل طرح زون بندی مناطق و سپس طراحی و برنامه ریزی اجرایی هر زون است. پهنه بندی که جزئی از طرح مدیریت به شمار می رود، وسیله ای است که طراحان و مدیران برای چگونگی استفاده از منابع حفاظت شده تهیه می کنند و به عبارت دیگر ابزاری برای حفاظت و مدیریت از مناطق است که از طریق آن تعارضات مناطق تحت حفاظت کاهش یافته و صدمات واردشده به مناطق به تاخیر افتاده و فرصت لازم را برای اتخاذ تدابیر فراهم می شود. در این مطالعه برای جاری ساختن رویکرد تناسب سنجی در زون بندی مناطق تحت حفاظت، ابتدا هر یک از زون های یازده گانه این مناطق به طور کامل تعریف و ماموریت و وظایف آن ها به صورت مجزا تعیین شد تا تفاوت های عملکردی هریک از گرمخانه ها آشکار شود. در گام بعد ضمن تعیین میزان حساسیت، آسیب پذیری و ظرفیت توسعه پذیری هر یک از زون ها، سطح اشغال آن ها در مناطق چهارگانه مشخص شد و درنهایت ماتریس هم جواری زون ها تدوین شد. طبق نتایج به دست آمده، زون های طبیعت محدودشده و حفاظتی با ماموریت حراست از طبیعت در گروه زون های حساس با آسیب پذیری بالا و توسعه ناپذیر قرار می گیرد. زون های استفاده گسترده، متمرکز، استفاده ویژه، سپربازدارنده، گذرگاهی، علمی-ترویجی و سایر استفاده ها، از زون های غیر حساس با آسیب پذیری کم محسوب می شوند که دراین بین زون های استفاده گسترده، سپربازدارنده و علمی-ترویجی توسعه ناپذیر هستند. زون های فرهنگی-تاریخی و بازسازی، نیمه حساس و توسعه ناپذیر هستند که ماموریت زون فرهنگی-تاریخی، حمایتی و زون بازسازی، حراست دوره ای است. پایش ازجمله فعالیت هایی است که با تمام زون ها سازگار می باشد و فعالیت پژوهش نیز به جز زون طبیعت محدودشده با بقیه زون ها سازگاری دارد. در بین زون های یازده گانه فقط زون های 1و2و6 با فعالیت آموزش سازگاری ندارند. در زون های 3و5و8و10 اکوتوریسم مجاز است و در زون های 4،5،7،9،10و11 نیاز به مشارکت مردمی می باشد. به لحاظ هم جواری زون ها، زون های طبیعت محدودشده و حفاظتی به دلیل حساسیت و آسیب پذیری بالا بیشترین ناسازگاری را با سایر زون ها دارند و برعکس زون بازسازی دارای حسن هم جواری در کنار همه زون ها می باشد.