تاثیر ده هفته تمرین ورزشی تناوبی با شدت بالا بر سطوح استراحتی برخی عوامل آنژیوژنز و عملکرد ریوی مردان مبتلابه سرطان پروستات

سرطان پروستات شایع ترین سرطان مردانه و هشتمین علت مرگ در ایران است. آنژیوژنز عامل اصلی متاستاز و مقاومت به داروئی در این سرطان است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر ده هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطوح استراحتی برخی عوامل آنژیوژنز و عملکرد ریوی مردان مبتلابه سرطان پروستات بود. این مطالعه نیمه تجربی بر روی مردان مبتلابه سرطان پروستات انجام شد. 20 مرد مبتلابه سرطان پروستات با دامنه سنی 55 تا 62 سال انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (10 نفر) و تجربی (10 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 40 دقیقه با شدت 70 تا 75 ضربان قلب بیشینه را انجام دادند. 48 ساعت قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرین تناوبی، عامل رشد اندوتلیالی عروق (VEGF)، عامل رشد فیبروبلاست (FGF)، نیتریک اکساید (NO) و عملکرد ریوی (FVC) اندازه گیری شد. تغییرات درون گروهی و بین گروهی به ترتیب با استفاده از آزمون تی وابسته و تی مستقل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد انجام 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا باعث افزایش معنی داری در سطوح VEGF(001/0P=)، FGF (001/0P=) و NO (001/0P=)، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد. همچنین، 10 هفته تمرین تناوبی باعث افزایش معنی داری در FVC(002/0P=) شد. به نظر می رسد 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا باعث افزایش عوامل آنژیوژنز و عملکرد ریوی در بیماران مبتلابه سرطان پروستات می گردد.