تاثیر آموزش گروهی و آموزش مبتنی بر موبایل بر رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی نوع دو

مهم ترین عامل زمینه ساز مرگ و میر بیماران دیابتی عدم انجام خودمراقبتی است. روش های آموزشی مختلفی جهت بهبود خودمراقبتی استفاده می شود. این مطالعه با هدف مقایسه ی تاثیر آموزش گروهی و مبتنی بر موبایل بر رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی نوع دو انجام شد. در کارآزمایی بالینی 90 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی انتخاب و با توجه به برخی ویژگی های فردی به سه گره همگن آموزش گروهی، آموزش مبتنی بر موبایل و کنترل تقسیم شدند. درگروه آموزش گروهی هشت جلسه آموزش و در آموزش مبتنی بر موبایل نرم افزار آموزشی بر روی گوشی بیماران نصب گردید. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه ی نیازسنجی خودمراقبتی (اصغریان)، و پرسشنامه ی دموگرافیک در بیماران دیابتی نوع دو بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 22 و آزمون های آماری واریانس یک طرفه و تی زوجی در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. آموزش گروهی و آموزش مبتنی بر موبایل نسبت به آموزش روتین اثربخشی معناداری داشت (001/0=P). آموزش خودمراقبتی به جز در حیطه ی مراقبت از پا که تاثیر آموزش مبتنی بر موبایل بیشتر از آموزش گروهی بوده است، در سایر موارد اختلاف معنی داری نداشتند. در مقایسه ی نمره خود مراقبتی در سه گروه اختلاف معنی دار آماری دیده شد. هرچند در یافته ها اثربخشی آموزش گروهی و مبتنی بر موبایل مشاهده شد. اما استفاده از برنامه های آموزشی مبتنی بر موبایل به دلیل دسترسی آسان، فقدان محدودیت زمانی و مکانی توصیه می شود.