تاثیر 4 هفته تمرین هوازی بر محتوای پروتئین های مسیر سیگنالینگ mTORC1 در بافت قلب موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع یک

مسیر mTORC1 از مسیرهای مهم سنتز پروتئین در قلب است که می تواند منجر به هیپرتروفی فیزیولوژیک یا پاتولوژیک شود. دیابت می تواند منجر به نقص در این مسیر شود. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی تاثیر 4 هفته تمرین هوازی بر محتوای پروتئین های مسیر سیگنالینگ mTORC1 در بافت قلب موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع یک است. در این مطالعه ی تجربی، 16 سر موش صحرایی نر 3 ماهه نر از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±300 گرم انتخاب ‏شدند و پس از دیابتی شدن نوع یک از طریق محلول استرپتوزوتوسین، به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین دیابتی (8 سر) و کنترل دیابتی (8 سر) تقسیم ‏شدند؛ گروه تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه ی تمرینی (هر جلسه 42 دقیقه و از سرعت 10 تا 20 متر بر دقیقه) به‏ مدت 4 هفته به تمرین هوازی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ گونه برنامه ی تمرینی نداشتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های t-وابسته و t-مستقل استفاده‏ شد. سطح معنی داری، 05/0P≤ در نظر گرفته شده است. افزایش معنی داری در محتوای پروتئین های AKT1 (015/0P<)، mTOR (001/0P<)، P70S6K1 (006/0P<)، 4EBP1 (05/0P<) در گروه تمرین هوازی نسبت به کنترل مشاهده شد. تمرین هوازی به مدت 4 هفته توانست مسیر AKT1/mTOR/P70S6K1 و AKT1/mTOR/4E-BP1 را در مسیر mTORC1 فعال کند؛ بنابراین، با توجه به عوارض قلبی در افراد دیابتی نوع یک، تمرین هوازی می تواند از طریق مسیر mTORC1 منجر به سنتز پروتئین و هیپرتروفی فیزیولوژیک قلبی شود.