حساسیت اخلاقی و ارتباط آن با خودکارآمدی در پرستاران اتاق عمل مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر اردبیل در سال 1396

حساسیت اخلاقی از عوامل مهم در بهبود کیفیت مراقبت های پرستاری و ارتقای کارایی پرستاران است. پژوهش پیش رو، با هدف بررسی رابطه ی حساسیت اخلاقی پرستاران اتاق عمل با خودکارآمدی آن ها در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل طراحی شد. این پژوهش توصیفی هم بستگی در سال 1396 روی 144 نفر از پرستاران اتاق عمل به روش سرشماری صورت گرفت. اطلاعات، با کمک پرسش نامه ی استاندارد حساسیت اخلاقی و خودکارآمدی عملکرد بالینی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب هم بستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آنوا تحت نرم افزار Spss 15 تجزیه و تحلیل شد. میانگین سنی افراد 07/6±30 سال به دست آمد. اکثر پرستاران زن (54%) دارای مدرک اتاق عمل (59%) بودند. میانگین و انحراف معیار نمره ی حساسیت اخلاقی 00/11± 87 و خودکارآمدی کلی نیز، 00/13±129 به دست آمد. ضریب هم بستگی پیرسون، بیانگر ارتباط آماری معنادار، بین نمره ی خودکارآمدی و حساسیت اخلاقی پرستاران بود (0001≥P، 882/0r=). نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد حساسیت اخلاقی و خودکارآمدی پرستاران اتاق عمل، در حد بالایی قرار دارد؛ همچنین به نظر می رسد حساسیت اخلاقی بالا، موجب افزایش خودکارآمدی می شود. با وجود این، برگزاری کارگاه های اخلاقی و حرفه ای می تواند حساسیت اخلاقی و به دنبال آن، خودکارآمدی پرستاران را بهبود بخشد.