حذف یون مس (II) از محلول های آبی توسط نانو کامپوزیت TiO2/bentonite اصلاح شده با پلیمرهای آلی

به منظور بررسی اثر پلیمرهای پکتین و دکستران بر روی ظرفیت جذب نانو جاذب TiO2/bentonite، دو نانو کامپوزیت TiO2/pectin/bentonite و TiO2/dextran/bentonite به روش سل-ژل ساخته شد. بررسی آن ها توسط اسپکتروسکوپی FT-IR تائید کننده ریزساختار مورد انتظار و نتایج XRD تائید کننده تشکیل فاز بلورین آناتاز تیتانیا و همچنین ساختار بلوری بنتونیت بود. تصاویر FESEM تشکیل نانو ذرات TiO2 را نشان داد. از این دو نانو کامپوزیت برای حذف یون مس (II) از آب استفاده و عوامل موثر بر حذف بررسی و بهینه سازی شدند که برای هر دو نانو کامپوزیت بیشینه حذف در 7pH=، مقدار جاذب 04/0 گرم و دما C°25 است؛ اما زمان تماس برای دو نانو کامپوزیت TiO2/pectin/bentonite و TiO2/dextran/bentonite به ترتیب برابر 20 و 30 دقیقه و ظرفیت جذب برابر 16/40 و 12/22 به دست آمد. بررسی اثر یون های مزاحم هیچ تاثیر قابل ملاحظه ای روی راندمان حذف نداشت. نتایج نشان داد که جذب سطحی Cu2+ توسط نانو کامپوزیت های TiO2/pectin/bentonite و TiO2/dextran/bentonite از ایزوترم های لانگمویر و فروندلیش تبعیت می کنند.