بنیان های سیاست گذاری رسانه ای در انیمیشن؛ مطالعه ای بر رویکرد ایران به انیمیشن به عنوان ابزار قدرت نرم

سیاست های فرهنگی رسانه ای غالبا از سوی دولت ها به منظور کنترل و نیز حمایت از توسعه فرهنگ و هنرها اتخاذ می شوند. در طی این روند سیاست گذاران گاهی با دخالت مستقیم در روند تولید آثار هنری و گاهی با حمایت غیرمستقیم از هنرمندان، اهداف مورد نظر خود را دنبال می کنند. با توجه به قدرت منحصربه فرد رسانه انیمیشن در انتقال آراء ایدئولوژیکی خاص به نسل جوان، این مقاله بر آن است تا با مطالعه روند سیاست گذاری در حوزه انیمیشن، به بررسی ویژگی ها و ملزوماتی بپردازد که می تواند در تبدیل این صنعت فرهنگی خلاق به یک سرمایه ملی موثر در افزایش قدرت ملی، سهیم باشد. در این راستا، در بخش های اول تا سوم مقاله مطالعه نظری بر اصول بنیادین سیاست گذاری در انیمیشن و مفاهیم مرتبط با آن نظیر صنایع فرهنگی، ایدئولوژی، هویت و قدرت نرم صورت گرفته است. بخش چهارم مقاله به بررسی رویکرد کنونی ایران به انیمیشن به عنوان ابزار قدرت نرم و نیز عوامل سیاسی اجتماعی موثر در شکل گیری این رویکرد می پردازد. در پاسخ به چالش مطرح شده در این بخش در ارتباط با چگونگی گذر ایران از رویکرد تبلیغاتی سنتی خود در برنامه سازی و تولید انیمیشن، در بخش پایانی مقاله تلاش شده است تا راهکارهایی در این خصوص با تکیه بر نظرهای جوزف نای در ارتباط با قدرت نرم ارائه شود.