حذف فلزات سنگین توسط جدایه حل کننده فسفات استخراج شده از پساب فلزی و نقش آنزیم فسفاتاز در فرآیند حذف

 فلزات سنگین به دلیل ماندگاری طولانی مدت، از مهم ترین آلاینده ها در محیط های خاکی و آبی هستند. هدف مطالعه حاضر، جداسازی باکتری حل کننده فسفات از پساب فلزی، بررسی میزان مقاومت، حذف فلز توسط آن و تاثیر فسفاتاز در حذف فلزات بود. در مطالعه تجربی حاضر جداسازی باکتری حل کننده فسفات و شناسایی جدایه با آزمون های بیوشیمیایی و مولکولی صورت گرفت. فسفاتاز به روش رنگ سنجی، میزان مقاومت جدایه به فلزات با کمترین غلظت مهارکنندگی ((MIC و کشندگی MBC)) و میزان حذف فلزات با جذب اتمی اندازه گیری شد. تغییرات سطح سلول های در معرض فلز با طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز و اثر فسفاتاز در حذف فلزات بررسی شد. داده ها توسط آزمون دانکن به کمک نرم افزارهای Excel 2013 و SPSS 20 تحلیل شدند. جدایه سراشیا پروتئوماکولانس شناسایی شد که اسیدفسفاتاز تولید می کرد. بیشترین MIC50 و MBC به ترتیب مربوط به نیکل و سرب و بیشترین میزان حذف مربوط به سرب بود. میزان مقاومت جدایه به دو فلز کروم و کادمیوم اندک و MIC آنها به ترتیب کمتر از 0/1 و کمتر از 1میلی مولار، و میزان حذف کروم و کادمیم به ترتیب حدود 18% و 48% به دست آمد. طول موج cm-1339/988 مربوط به Pb3(PO4)2 در سلول های تیمارشده با 5میلی مولار سرب مشاهده شد. سویه جداشده در مورد سرب بیشترین مقاومت و حذف را نشان داد. مکانیزم حذف نیکل تنها مربوط به عوامل سطح سلولی بود، در حالی که سرب علاوه بر سلول، توسط فسفاتاز نیز حذف شد. سراشیا پروتئوماکولانس باکتری حل کننده فسفات پساب فلزی است. این باکتری آنزیم فسفاتاز تولید می کند که عامل حذف فلز سرب است.