گوگردزدایی زیستی از دی بنزوتیوفن توسط رودوکوکوس اریتروپولیس IGTS8 در حضور نانوذرات مغناطیسی و نانولوله های کربنی سطح اصلاح شده با پلی اتیلن گلیکول

امروزه نفت خام یکی از منابع اصلی انرژی است. سوختن ترکیبات حاوی گوگرد در سوخت های فسیلی منجر به تولید اکسیدسولفور می شود که اثرات زیان باری برای سلامت و محیط زیست دارد. در حال حاضر روش رایج برای حذف گوگرد، گوگردزدایی شیمیایی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر نانوذرات مغناطیسی و نانولوله های کربنی اصلاح شده به عنوان نانوجاذب در بهبود فعالیت گوگردزدایی باکتری رودوکوکوس اریتروپولیس IGTS8 بود. در پژوهش تجربی حاضر نانوذرات به روش شیمیایی هم رسوبی سنتز و نانولوله های کربنی ابتدا کربوکسیله شدند. نانولوله های کربنی چندلایه با ترکیب سولفوریک اسید 95% و نیتریک اسید 52% (نسبت حجمی 3:1) مخلوط و سپس با پلی اتیلن گلیکول اصلاح شدند. مشخصه یابی نانوذرات مغناطیسی و نانولوله های کربنی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی و عبوری، پراش پرتو ایکس، سنجش خواص مغناطیسی، آنالیز قوس رامان و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه صورت پذیرفت. سایز نانوذرات 7 تا 8نانومتر تخمین زده شد و نانولوله های کربنی اصلاح شده بیشترین حلالیت را در آب دیونیزه داشتند. آنها تا دو هفته پایداری نشان دادند. میزان رشد باکتری در حضور نانوذرات مغناطیسی و نانولوله های کربنی نسبت به عدم حضور آنها افزایش 40% و 8% و همچنین میزان فعالیت گوگردزدایی باکتری در حضور نانوذرات مغناطیسی و نانولوله های کربنی افزایش قابل توجهی نسبت به عدم حضور آنها نشان داد. ساختارهای نانویی با جذب سطحی ترکیبات گوگردی دسترس پذیری آنها را برای باکتری افزایش می دهند.