اثر حلال فرازودگداز بر پایداری و ساختار آنزیم ماتریکس متالوپروتئیناز 9 با هدف درمانی

اهداف: آنزیم ماتریکس متالوپروتئیناز 9 در پیشرفت روند بسیاری از بیماری ها مانند پریودنتیت، آترواسکلروزیس و سرطان ها نقش بسزایی دارد. یکی از روش های پایداری آنزیم استفاده از حلال های فرازودگداز است. هدف این پژوهش، بررسی اثر حلال فرازودگداز روی پایداری و ساختار آنزیم ماتریکس متالوپروتئیناز 9 با هدف درمانی بود. در پژوهش تجربی حاضر، آنزیم ماتریکس متالوپروتئیناز 9 فرم فعال (707-107 توالی رزیدوی آمینواسیدی) با استفاده از وکتور بیانی pET21a در باکتری اشریشیا کلی سویه BL21 بیان و تخلیص و ریفولدینگ آنزیم توسط روش گرادیان شیب اوره به طور همزمان روی ستون نیکل سفارز انجام شد. سپس تاثیر حلال فرازودگداز بر پایه کولین کلراید و گلیسرول با نسبت مولی 1:1 بر فعالیت، پایداری و ساختار آنزیم ماتریکس متالوپروتئیناز 9 بررسی شد. فعالیت آنزیم در غلظت های مختلف ژلاتین در حضور حلال های فرازودگداز 15 و 30% حجمی/حجمی در 7/8=pH برای به دست آوردن Vmax و km با رسم نمودار میکائیلیس- منتن و استفاده از نرم افزار Prism version 5.0 مورد بررسی قرار گرفت. با افزایش درصد حلال ها تا 30%، فعالیت ویژه آنزیم افزایش یافت و پس از آن روند کاهشی داشت و در حضور حلال 30% حجمی/حجمی در دو دمای 50 و 60o​C در مقایسه با حلال 15% و عدم حضور حلال دارای فعالیت باقیمانده بیشتری بود. نتایج نشان دهنده پایداری بیشتر آنزیم در حلال 30% بود. آنزیم ماتریکس متالوپروتئیناز 9 در حضور حلال فرازودگداز 30% حجمی/حجمی بر پایه کولین کلراید و گلیسرول دارای بیشترین فعالیت و پایداری است. افزایش پایداری حرارتی آنزیم را می توان به فشردگی ساختار آن در حضور حلال فرازودگداز نسبت داد.