رهگیری اندیشه «نصب الهی امامان» در سیره و سخن حضرت زهرا(س)

امامت در اندیشه امامیه، همچون نبوت منصبی الهی است؛ بر همین اساس، انتخاب و انتصاب امام را مانند انتخاب و انتصاب نبی، منحصر در جعل و اراده خداوند می دانند. امروزه گروهی از نواندیشان شیعی با ادعای «مطالعه تاریخ اندیشه امامیه»، باور به «نصب الهی امامان» را فاقد پیشینه و پشتوانه تاریخی در عصر ائمه نخستین دانسته و آن را نتیجه تطورات امامت شیعی قلمداد می کنند که در خلال حوادث و اقتضائات تاریخی، بر اصول فکری شیعه افزوده شده است. تحقیق حاضر تلاش دارد تا با روش توصیفی - تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای، با تکیه بر سیره و سخنان حضرت زهرا(س) نشان دهد که آموزه «نصب الهی امامان» همچون دیگر معارف اصیل اسلامی، ریشه در قرآن و سنت نبوی دارد؛ این آموزه، در عصر حضور اهل بیت(ع)، با ملاحظه شرایط هر دوره و متناسب با فهم جامعه مخاطب، توسط ایشان، بدون کمترین تغییری در محتوا، تبیین می شد.