تاثیر پیکربندی فضایی خوابگاه های دانشجویی بر ترجیحات فضایی دانشجویان

امروزه دانشگاه ها نقش کلیدی در رشد و شکوفایی جامعه ایفا کرده، به همین دلیل بسیاری از جوامع برای گسترش کمی و کیفی مراکز آموزش عالی، قدم های حساب شده ای برداشته اند. یکی از مسائلی که برای توسعه این مراکز مهم است، اهمیت رفاه و مهم تر از همه، ارائه مسکن برای دانشجویان (خوابگاه ها) می باشد. از این رو مطالعات فراوانی برای ارزیابی رضایت مندی دانشجویان، صورت گرفته است. یکی از شاخصه های موثر در رضایت مندی نیز، محیط کالبدی بوده که پیکربندی فضایی از مولفه های اصلی محیط کالبدی می‎باشد. بنابراین هدف از این مقاله ارزیابی رضایت ساکنین در فضاهای خوابگاه با توجه به پیکربندی فضایی بوده که می تواند در بهبود کیفیت زندگی دانشجویان مفید باشد. برای رسیدن به این مهم در مرحله اول، ابتدا دو نوع بلوک خوابگاهی (خوابگاه دختران شهید بهشتی) که از نظر پیکربندی فضایی با یکدیگر متفاوت بوده (بلوک 5، «خطی شکل» و بلوک 6، «آپارتمانی») انتخاب شدند. سپس این دو بلوک از نظر پیکربندی فضایی توسط شاخصه های نرم افزار نحو فضا، UCL Depth Map (هم پیوندی، عمق، مساحت دید و فشردگی حوزه دید) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مرحله ی دوم، با توجه به شاخصه ها از دو بلوک خوابگاهی پرسش نامه ای (برای بلوک 5 خطی، 160 پرسش نامه و برای بلوک 6 آپارتمانی، 65 پرسش نامه) تهیه شده و مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان نیز برای مشاهده سازگاری، نتایج دو مرحله با یکدیگر مقایسه و نشان داده شد که بین پیکربندی فضایی خوابگاه های دانشجویی با ترجیحات فضایی دانشجویان و رضایت مندی آن ها سازگاری وجود دارد. نتایج این پژوهش نشان داد که 3 عامل عمق، دسترسی (فیزیکی و بصری) و سلسله مراتب فضایی با اثرگذاری بر پیکربندی فضایی خوابگاه های دانشجویی سبب شده است که زندگی در خوابگاه های آپارتمانی به طور معنادارتری برای دانشجویان نسبت به خوابگاه های خطی مطلوب تر باشد.