ارزیابی پایداری عملکرد و سایر صفات مهم ژنوتیپ های پیاز روز کوتاه در مناطق جنوب ایران با استفاده ازروش گرافیکی GGE biplot

پایداری عملکرد و سایر صفات مهم هشت ژنوتیپ پیاز روز کوتاه (پیاز اصلاح شده بهبهان، توده محلی بهبهان، توده محلی پادوک، توده محلی رامهرمز، توده محلی برازجان، توده محلی ایرانشهر و ارقام تگزاس ارلی گرانو و پریماورا) با استفاده ازطرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه های تحقیقات کشاورزی بهبهان، میناب و ایرانشهر به مدت دو سال زراعی (93-1391) مطالعه گردید. برای مطالعه اثر متقابل ژنوتیپ در محیط از روش GGE biplotاستفاده گردید. ارزیابی عملکرد کل ژنوتیپ ها به روش نمودار چند ضلعی مشخص نمود که هر منطقه به منزله یک محیط بزرگ تلقی می شود. در منطقه ایرانشهر رقم پریماورا، در منطقه بهبهان رقم تگزاس ارلی گرانو و در منطقه میناب توده محلی برازجان برترین ژنوتیپ ها بودند. بر خلاف عملکرد کل، از نظر عملکرد قابل فروش دو منطقه ایرانشهر و میناب، به دلیل شباهت نتایج در یک محیط کلان قرار گرفتند. نتایج بهبهان با دو منطقه مزبور متفاوت بود و در یک محیط کلان دیگر قرار گرفت. براساس نمودار ایده آل، ایرانشهر منطقه ایده آل برای پدیده بولتینگ تلقی گردید. برای صفات عملکرد کل و قابل فروش، بهبهان ایده آل ترین محیط شناخته شد. میناب محیط ایده آلی برای دوقلویی بود. برای درصد ماده خشک سوخ، بهبهان و ایرانشهر مناطق ایده آلی تلقی گردیدند. نتایج ارزیابی ژنوتیپ ها با نمودار محیط متوسط مشخص نمود، بر اساس دو مقوله عملکرد کل و پایداری، رقم تگزاس ارلی گرانو برترین ژنوتیپ بود. از نظر عملکرد قابل فروش، مقاومت به بولتینگ و دوقلویی و پایداری این صفات رقم پریماورا بهترین ژنوتیپ بود.