تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر محتوای تام و فسفوریلاسیون پروتئین های AKT1، mTOR، P70S6K1 و 4E-BP1 در عضله اسکلتی FHL موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2

مسیر mTOR در عضله اسکلتی نقش بسیار مهمی در فرآیند سنتز پروتئین دارد. هنوز نقش فعالیت ورزشی استقامتی بر این مسیر مهم در سنتز پروتئین در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی نشده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر محتوای تام و فسفوریلاسیون پروتئین های AKT1، mTOR، P70S6K1 و 4E-BP1 در عضله اسکلتی FHL موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. در این مطالعه تجربی، 16 سر موش صحرایی نر از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزن 20±270 گرم انتخاب ‏شدند و به روش تصادفی به 2 گروه کنترل (8 سر) و تمرین استقامتی (8 سر) تقسیم ‏شدند؛ گروه تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به‏ مدت 8 هفته به فعالیت ورزشی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی نداشتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار 19 SPSS V و آزمون t-مستقل استفاده‏ شد. تفاوت معناداری در محتوای پروتئین های AKT1 تام (58/0 =p)، فسفریله (33/0 =p)، mTOR تام (47/0 =p)، فسفریله (78/0=p)، P70S6K1 تام (24/0 =p)، فسفریله (12/0 =p) و 4E-BP1 تام (45/0 =p)، فسفریله (48/0 =p) در گروه تمرین استقامتی نسبت به کنترل مشاهده نشد. فعالیت ورزشی استقامتی به مدت 8 هفته نتوانست محتوای تام و فسفریله پروتئین های تحقیق حاضر را افزایش دهد؛ بنابراین نمی تواند منجر به سنتز پروتئین یا هیپرتروفی عضلانی از طریق مسیر mTORC1 شود.