سواد سلامت و شادکامی در دانشجویان دانشگاه های اصفهان

سواد سلامت میزان ظرفیت فرد برای کسب، تفسیر و درک اطلاعات اولیه و خدمات سلامتی می باشد. شادکامی عاملی است که از طریق آن، فرد همیشه دارای یک حس خوب درباره زندگی خود و دیگران است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سواد سلامت و شادکامی و نیز رابطه این دو متغیر با ویژگی های جمعیت شناسی دانشجویان می باشد. مطالعه حاضر به روش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه های اصفهان و علوم پزشکی اصفهان می باشد که به شیوه نمونه گیری تصادفی - طبقه ای با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران 360 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه استاندارد سواد سلامت Chew و شادکامی Oxford بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 18 تحلیل شد. یافته های این مطالعه نشان داد که میانگین سواد سلامت در دانشجویان (76/40 از 64) در حد متوسط؛ و میانگین شادکامی در دانشجویان پایین تر از حد متوسط (35/40 از 87) بود. از بین متغیرهای ویژگی های جمعیت شناختی: سن و جنس و میزان درآمد و دانشگاه محل تحصیل و محل سکونت باسواد سلامت رابطه مستقیم اما باسابقه بستری رابطه معکوس داشتند. شادکامی با سن رابطه معکوس؛ با درآمد رابطه مستقیم و با سایر ویژگی های جمعیت شناختی رابطه ای نداشت. بین شادکامی و سواد سلامت رابطه ای وجود نداشت. در این پژوهش مشخص شد افراد جوان تر، زنان، افراد با سطح درآمد بالاتر، دانشجویان علوم پزشکی و ساکن در شهرهای بزرگ تر از سواد سلامت بالاتری برخوردار بودند. افرادی که سابقه ی بستری شدن داشتند، از سواد سلامت کمتری برخوردار بودند. همچنین مشخص شد افراد جوان تر و با درآمد بالاتر احساس شادکامی بیشتری داشتند. جهت ارتقای سواد سلامت؛ گنجاندن اطلاعات پایه سلامت در برنامه آموزشی دانشجویان کلیه رشته ها و برای ارتقای سطح شادکامی دانشجویان برنامه ریزی مسئولان دانشگاه ها برای برنامه های مفرح فرهنگی پیشنهاد می گردد.