اثرات تحت مزمن دوزهای مختلف نانوذرات اکسید روی بر روی اندام های تولید مثلی موش های صحرایی ماده: یک مطالعه تجربی

فلز روی عملکرد بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی بسیاری دارد. با این حال مطالعات سم شناسی ثابت کرده است که نانو ذرات اکسید روی در غلظت های بالا اثرات مضری بر سلامت انسان و گونه های زیست محیطی دارد. هدف از این مطالعه بررسی سمیت نانو ذرات اکسید روی بر روی بافت های تولید مثلی موش صحرایی ماده است. 80 موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار با وزن 200-180 گرم در هشت گروه شامل کنترل، شم (درمان شده با سالین) و شش گروه (تعداد هر گروه 10 عدد) که دوز های مختلفی از نانو ذرات اکسید روی (4، 8، 25، 50، 100 و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) را دوبار در هفته به مدت 4 هفته دریافت کردند، تقسیم شدند. در پایان مطالعه، موش ها پس از خون گیری کشته شدند؛ بافت تخمدان و رحم برای بررسی های هیستوپاتولوژیکی جدا شدند و نمونه های خونی به منظور تجزیه تحلیل بیوشیمیایی به آزمایشگاه منتقل شدند. تشخیص میکروسکوپی در بافت تخمدان شامل: افزایش جسم زرد، کیست های فولیکولی، اینفیلتریشن سلول های آماسی و فیبروز می باشد. تغییرات هیستوپاتولوژیکی در تخمدان وابسته به دوز می باشد. در بافت رحم ضایعات شامل: تخریب اپیتلیال و هایپرپلازی غدد آندومتر می باشد. سطح استروژن و پروژسترون در سرم موش ها در دوزهای کم افزایش، و در دوزهای بالا به صورت وابسته به دوز کاهش یافت. نتایج تحقیق حاضر سمیت نانو ذرات اکسید روی را در غلظت های بالا بر روی ارگان های تخمدان و رحم ثابت کرد، بنابراین مطالعات بیشتر برای کاهش این اثرات لازم است.