اثرات گردشگری بر کاهش فقر در مناطق روستایی (مطالعه موردی، روستای ونوش)

فقر که خود نمودی از توسعه نیافتگی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است، ثبات سیاسی، همبستگی اجتماعی و سلامت جسمی و روحی ملتها را تهدید کرده، موجب افزایش مرگ و میر به خصوص نوزادان و مادران، کاهش متوسط طول عمر، افت کارایی انسان ها و در نهایت تنزل بهره وری اقتصادی می گردد.هدف این پژوهش بررسی نقش گردشگری و تاثیر آن بر کاهش فقر روستای ونوش از روستا های بخش مرکزی شهرستان نور می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش انجام توصیفی-تحلیلی می باشد برای گرد آوری دادها از روش کتابخانه ای و میدانی(پرسشنامه، و مشاهده) استفاده شده است.جامعه آماری تحقیق در بر گیرنده روستای ونوش می باشد که طبق فرمول کوکران تعداد250نفر ارزیابی، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون tتک نمونه ای، فریدمن و رگرسیون خطی چند متغیره)استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد بین ابعاد گردشگری و کاهش فقر رابطه معنا داری وجود دارد به طوری که در ابعاد کالبدی منجر (به ایجاد تغییرات زیادی در ساخت و سازهای روستایی، بهبود وضعیت معابر،...) و در ابعاد اقتصادی منجر به (ایجاد اشتغال در غیر کشاورزی و تنوع بخشی به در آمدهای خانوار و...) و در ابعاد اجتماعی (همدلی اهالی با گردشگران و ..) و در ابعاد محیطی منجر به تغییرات (تغییرات کاربری در مزارع و باغات و ساخت وساز های بی برنامه و ..) شده است. واژگان کلیدی: اثرات گردشگری، فقر، گردشگری روستایی، روستای ونوش